تغییرات اجتماعی وفرهنگی باید دانش محور باشد!

تکامل چشم گیر زندگی اجتماعی وفرهنگی بشر هرچند هنوز برای طبقه های سلیقه گرای یک جانبه نگر درجامعه قابل هضم نیست اما بزرگ ترین پدیده ای که هم اکنون در رشد عقلانیت وتمدن خواهی وشکوفایی فرهنگ عمومی وفردی تاثیر بشکوهی دارد، همین جریان تغییرات وتوسعه ی اجتماعی وفرهنگی درجامعه است که هم اکنون یکی از بزرگ ترین حلقه های مفقود کشوراست.
برهمگان روشن است که امروزه مجموعه ای از تغییرات فرهنگی واجتماعی نامحسوس هستند و به طور صریح به چشم نمی آیند وتا هنگامی که کسی به سراغ آن ها نرود وکاملن جزییات ان ها را بررسی نکند برای توده ها قابل لمس وباورکردن نیستند زیرا فرآیند توسعه وتغییر اجتماعی وفرهنگی جنبه های فیزیکی کمتری دارد.
لذا دراین عرصه نکته ای که مهم وقابل طرح است این است که درفرآیند تغییرات اجتماعی وفرهنگی بدون شک جنبه ی انسان گرایانه وتلاش برای رها شدن انسان از قید های حاشیه ای که دانسته یا ندانسته اورا احاطه کرده است ومجال شکوفایی و جاری شدن درخودوجامعه اش را ازاو گرفته است ،مهم ترین رکن در برنامه ریزی های این تغییراست.
پس اگر بنا باشد که برای انجام تغییرات اجتماعی وفرهنگی درجامعه ،مدیریت وبرنامه ریزی اصولی انجام پذیرد،به طور قطع ویقین نیاز مبرم به دانش وفضیلت ودانایی خاصی می باشد.
این موضوع قابل انکارنیست که درشکل گیری توسعه ی اجتماعی وفرهنگی ظهورمولفه هایی به نام ،ابرازوجودکاذبانه،بیان واعمال سلیقه های پررنگ ولعاب ومصلحت جویانه وهم چنین مهم ترازهمه شناخت خیلی سطحی وغیرآکادمیک ازپدیده ی تغییرو توسعه ، نه تنها منجر به شکوفایی وتغییر نمی شود بلکه به مراتب تاثیر منفی ومخربی دارد وبه طور فزاینده ای اصول وفروع این جریان، شکننده وآسیب زا می شود.
ازاین رو باید پذیرفت که غیراز هنجاری به نام دانش ومولفه های دانایی محور همراه با مدیریتی ارتقا بخش وکارشناسانه ،چیز دیگری قادر به انجام این پدیده نیست .
مدیریت اجتماعی و فرهنگی همواره باید دردست نخبگان باهوش همراه با جاری شدن در فرآیند فرهنگ معاصر وروزآمد درجامعه باشدتا ساختار نگرش به این پدیده ،نظام مند واساسی باشد زیرا باید چیزی دربین باشد که جریان نگرش مدیران فرهنگی واجتماعی جامعه را با نگرش مدیران سیاسی،اقتصادی،عمرانی وفنی متفاوت کند.
درجریان تغییرات اجتماعی وفرهنگی شکل گیری قابلیت ها ی مربوط به این حوزه مشخص می شوند وشناخت قابلیت ها نیز موجب تشویق شدن آن ها به کاروفعالیت می گرددودر نهایت صاحبان فرهنگ را دراین عرصه محق می سازد.
پس درواقع فرآیند تغییرات اجتماعی وفرهنگی مولفه هایی چون : فرهنگ نخبه گرایی، کرامت انسانی وباورهایش،ارزش های علمی وهنری ومهارتی ،انگیزه های کاری وهم چنین ارتباط اجتماعی ومشارکت عمومی را همراه خود پرورش می دهد و به ارمغان خواهد آورد ودرنهایت الگویی منسجم و واحد را به نام ‌فرهنگ اجتماع محور راترویج می کند که هم به شکوفایی فرهنگ عمومی می انجامد وهم کرامت های اجتماعی وانسان گرایانه را به جامعه می شناساند..