در جهانی تلخ و سرشار از اتفاقات تراژیک هستیم، عصر کرونا و قربانیان بیشمارش، فصل حوادث غیرمنتظره که اندوه بسیار است و شادی کم!
انگار روزگار سازش را روی سوزناکترین ملودی ممکن کوک کرده
موسیقی غمناک با سوز مویه و نوای مرگ…
▪️اما حکایت مردم استان ایلام، حکایت تلختری است، مردمانی که بیشترین قربانیان را در جنگ داشتند و همچنان قربانی مینهای بیرحم میشوند.
استانی با حجم بالای مرگومیر کرونایی که به موازات این تلخیها، در بخش تصادفات جادهای هم تقریبا هرروز شاهد عزادار شدن خانوادهها و نوای «هیرو» پدران و «رولهروله» مادران رنجدیده این دیاریم.
▪️آخرین بار هم حادثه تلخ تصادف در جاده سرابله به آسمانآباد بود که متاسفانه موجب مرگ پنج نفر از عزیزانمان از دیار آسمانآباد و شهرستان چرداول شد.
تصادفی مهیب که موجب آتشگرفتن دو خودرو شد تا یک تراژدی تلخ و تمامعیار رقم بخورد.
▪️جادههایی که بوی مرگ میدهند، آن هم در سرزمینی رهاشده که معلوم نیست طی این چنددهه چه چیزی مانع توسعه راههایش شده؟
مگر نه اینکه مهمترین زیرساخت توسعه راههای خوب است؟
این همه نماینده مجلس، استاندار، مدیر و معاون آمدهاند و رفتهاند.
چرا استان ایلام برخلاف کل کشور همچنان آزادراه ندارد؟
اصلا آزادراه پیشکش، نقاط حادثهخیز را ترمیم کنید!!
معاون عمرانی استانداری و مدیرانکل حوزه راه چه میکنند؟!
مدیریت بحران کجاست؟ مدیریت حوادث کجاست؟
▪️ای کاش نمایندگان محترم مجلس، بجای این همه نطق و سخنرانی و نشستهای کمحاصل با وزرا و مدیران کلان
یک هفته در وزارت راهوشهرسازی و سازمان برنامهوبودجه مستقر میشدند و فکری اساسی بهحال جادههای استان میکردند!
اولویتی بالاتر از راه و امنیت جانی انسانها؟!
همهجای کشور لبریز از آزادراه شده و صدای سوت قطار به روستاها هم رسیده اما ما همچنان در حسرت یک جاده دوبانده و کمحادثه برای شهرستانهایمان هستیم و صدای ارابه مرگ گوشهایمان را خراشیده و جگرهایمان را سوزانده!!
▪️تا کی باید جادههای ما قربانگاه جوانان نخبه و سرمایههای ارزشمندمان باشد که سالهای سال برای رشدشان خوندلها خوردهایم.
مسئولان و متولیان گرانقدر!
لطفا از خواب غفلت بیدار شوید، خسته نشدید از این همه شعار، سخنرانی و وعده؟!
صدای آه جانسوز مادران، پدران، همسران و فرزندان داغدار، قلبتان را نمیخراشد؟!
این مردم باید به کجا پناه ببرند؟
این جادهها تا کی قرار است آواز مرگ بسرایند؟!
✍دکتر حمید حیدرپناه/جامعه شناس