تاریخ : پنج شنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳ 19 رمضان 1445 Thursday, 28 March , 2024
10

مادر طبیب دل و حبیب دلدار

  • کد خبر : 2972
  • ۲۳ دی ۱۴۰۱ - ۱۹:۳۸
مادر طبیب دل و حبیب دلدار
مادر جام بلا و کام ولا‌‌ و حریر حرمت و سریر منزلت زمان است که دعای او فوق  دوای طبیبان است و ثنایش حلاوت حبیبان، البته که فقدانش نیز فاجعه آفرین است و بلاخیز.

براساس مستندات معتبر و مفاهیم آیات و سُوَر وجود ذیجود مادر پس ازعناوین عطراگین، خدای حکیم،  مقدس ترین عنوان آسمانی و القاب صمدانی است که بر صحیفه ی سبز صالحین می درخشد و صحرای دل و سرای جان بشریت را مفرح و منزه می کند.

بیستم جمادی الاول؛ زاد روز دادگر دوعالم، خورشید عرض و سماء، نیره ی انوار الهی و دخت نبی مکرم اسلام(ص) حضرت صدیقه طاهره فاطمه الزهرا(س) به عنوان روز مادر، نام گذاری شده است.

تقارنی طیب که بیانگر اهمیت و ارجحیت جایگاه زن و مقام مادر و نجابت نسوان در مکتب و معارف اسلام است.

  مادر این نماد عشق الهی؛ چون ستاره ی ساعی در آسمان آبی و کو ه کیمیائی در کهکشان کرامت است که وابستگی خود را فدای دلبستگی فرزندانش می کند.

او با تاسی از منش مبارک زهرای اطهر(س) غروب عمر خود را به امید طلوع جگرگوشه اش تحمل و درد و دشنه و دشمنی را‌ به خوبی درک نمود تا درس‌ دادگری را به زمانه خویش ارائه کند.

موجودی مقدس که روح ماه و پاکی قدم، صفای وجود،  سنگینی سکوت  و نور نگاهش عالم و آدم را مجذوب خود می کند.

   دشت ابری سیمای مادر چون گُل در نقاب هجرت و عطر در شراب فطرت خورشید را در آسمان خجلت زمین گیر نموده است.

اربابی که خرقه ی خدمت و ردای عفت پوشید و کمتر رنجید و بیشتر بخشید تا آرامبخش دیگران باشد و جسم وجان عاشقانش را از گزند دوران مصون نماید.

مرشدی مهربان و مهتری مه فشان که مادرانه و عاشقانه  پستان گرفتن و بیدار خفتن و خوب راه رفتن و درست گفتن و چون گل شکفتن را به همه  آموخت.
 
پیامبری  پندآموز و معلمی دلسوز که ‌چون آسمانی ستاره بار و دشتی گل انگار  عمارت عمرمان با دعای او بنا می شود و تکریم  تذکره اش  ما را از طواف کعبه ی معظم بی نیاز و ساحل سبز سخاوت و اعجاز بوسه بر دستش فرزندان را نقاش می کند.
 
مادر یعنی بهار پر باری که صدبهشت برین در درون خود جاداده و بقول استاد فریدون مشیری؛

یک لحظه با‌ او بودن بر همه لذات دنیا رجحان دارد.

چون صبا درمزرع سبز فلک/ بال در بال  کبو تر  داشتن/
بر تو ارزانی که ما را خوش تراست/
لذت یک لحظه مادر داشتن.

مادر جام بلا و کام ولا‌‌ و حریر حرمت و سریر منزلت زمان است که دعای او فوق  دوای طبیبان است و ثنایش حلاوت حبیبان، البته که فقدانش نیز فاجعه آفرین است و بلاخیز.

بلبلی  خوش الحان و فاخته ای پر فغان که لطافت لالائی و نغمه خدائی اش  پایان جبر و جدائی و سفینه ی سرخ رهائی را تجلی می بخشد.

آمیزه ای از تمام اضداد جهان در کسوت رحمت های ریحانی، کرامت های کیهانی و رابطه های رحمانی، راز خلقت و ایده عزت و‌ مایه معرفت آدم و عالم را معیین  و مبرهن می کند.

مهدی سهیلی شاعر نامی ایران زمین، عالم  هستی را طفیل نگاه مادر می داند و زیبا می سراید؛

مرا گر دولت عالم ببخشند/برابر با نگاه مادرم نیست/

مادر چشم واقع بین و گوش حقیقت شنو و زبان زیباگوی تاریخ است که به عنوان قاب قشنگ و ترانه تب زندگی  هیچگاه از دل نمی رود هرچند که از دیده رفته باشد.

مخمل مهر و آشیانه عشق، معبر محبت و مناره مجد و لاله لطف مادر جام مارا درمقابل بحر او بی مقدار و گداخانه فرزندان را دربرابر بزرگ سرای مادران،  به تاراج داده و عقل من و عدل دالکم( مادرم)  را بی تناسب کرده است.

    آری؛ مادرم واژه ای به وسعت یک ولات ( کشور) و تابلوئی از توانمندی آفریدگار هستی است که توصیفش از دایره ی داشته های بشرخارج است.

او با شیر خود و شیره ی جانش روان مان را  روشنی بخشید  و با بذل بی کرانش لکنت زبانمان را مرتفع نمود .

  مادرم خدای من است و سینای سپاسم را به آستان ارادتش تقدیم می کنم و به تعبیر مرحوم  حسین پناهی به بهشت نمی روم اگر مادرم آنجا نباشد و به قول استاد ایرج میرزا؛ نجوا کنان عرضه می دارم که:
پس هستی من زه هستی اوست/
تا هستم و هست دارمش دوست.

نام و یاد مادران در گلستان ابدیت جاودانه باد.

لینک کوتاه : https://tolouilam.ir/?p=2972
  • نویسنده : سیدحرمت الله موسوی مقدم
  • ارسال توسط :
  • منبع : طلوع ایلام
  • 682 بازدید
  • بدون دیدگاه

برچسب ها

نوشته های مشابه

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0