جنگ که می شود این خبرنگاران هستند که بخشی از صحنه های جنگ را روایت می کنند .
جنگ در غزه جنگی دیگر است از زمین و آسمان گلوله و بمب می بارد .
غاصبان قاتل و جانیان کودک کش صهیونیستی رحم ومروتی ندارند .نه به پیر نه به کودک نه به زن نه به مرد نه به مدرسه نه بیمارستان رحمی نمی کنند.
خبرنگار است و یک دوربین به دوش و یک میکروفون بدست .از میان شعله های آتش خود را به صحنه معرکه می رساند .می داند که نمی ماند البته نیک هم می داند با پیام هایش برای همیشه تاریخ می ماند .
گاهی خبرنگاری خبر شهادت خبرنگار دیگر را روایت می کند و بعد از آن خبرنگار دیگر روایت شهادت او را .
خبرنگاران را نه سهوا بلکه عمدا می کشند و به شهادت می رسانند برای شان فرقی ندارد از کجای دنیا آمده آمد با جلیقه کدام رسانه آمده اند کفن پوش شان می کنند تا روایت مظلومان تاریخ غزه برود از یاد .شیشه های دوربین هایشان هم زخمی و مجروح جنگ است تا صدای کودکی که پستان مادرش بجای شیر خون می چکد به گوش دنیا نرسد تا صدای مادری که طفلک نازش بی آب و غذا برای همیشه سر به خاک می گذارد شنیده نشود .
چه غم انگیز است این روزهای خبرنگاران وخبر در غزه .
