‍ ستاد کرونا رویه‌ی ” یکی به میخ، یکی به نعل” را رها کند.

هرچند که سختکوشی و حمیت ستادکرونا در مقابله با کووید۱۹ قابل تقدیر و تحسین است، اما نباید تناقض‌گویی‌ها و غفلت‌های این ستاد را نادیده بگیریم؛
وزیربهداشت خطاب به هموطنان با التماس می گوید؛
“حضرت عباسی سفر نروید. “
اما وزیرکشور اعلام می کند؛ سفرهای نوروزی به شهرهای آبی و زرد آزاد است.دردناک‌تر از کرونا، همین تناقض‌گویی دولتیان است.یکی به نعل می زند یکی به میخ! به عبارت دیگر چنین از سخنان وزیر کشور استنباط می شود که؛ “راه باز است و جاده کرونا دراز”‌و اگر مسافرانی در مسیر سفر خود در کمربندی شهرهای قرمز اتراق کنند، زیاد هم سخت نگیریم، بالاخره صنعت گردشگری باید زمنگیر نشود و چرخ اقتصاد بچرخد و…
ازسوی دیگر برخی تصمیمات خلق الساعه ستاد کرونا ، عرصه را بر مردم تنگ کرده است. از عجایب مصوبات این ستاداین است که تورهای هوایی سفرهای نوروزی را مجاز می کند اما سفر با اتومبیل‌های شخصی ایزوله، به مناطق زرد و نارنجی را منع و اتوبوس‌های چهل نفره بین شهری را از زیر آب و آینه و قرآن عبور می دهد‌.کمیته بازرسی ستاد کرونا، کرکره‌ی برخی مشاغل را پایین می کشد اما فعالیت بانک‌های پر ازدحام را مجاز می کند و اصلا نگران شلوغی پاساژها و بازارهای کم عرض و فاقد پنجره و هواکش نیست.دالان‌های مرگ مترو هم قوز بالاقوز شده است.
ستاد کرونا سالن‌های ورزشی بیست نفره را تعطیل می کند اما جلسات خود را با ظرفیت چهل نفر تشکیل می دهد.
درحالی که تمام هم و غم مجلس و دولت این است که برای جوانان، طرح‌های اشتغالزایی تعریف کنند تا از بحران‌ها و آسیب‌های اجتماعی خانمان‌سوز ممانعت شود.اما متاسفانه ستاد کرونا، برای بیکاری و تعطیلی مشاغل، برنامه‌‌ی‌حمایتی پایداری ندارد.
ستاد کرونا باید “معیشت” و “سلامت” را درکنار هم صورتجلسه کند، تصمیمات و مصوباتش راهگشا و امیدآفرین باشد و از نارضایتی تراشی پرهیز کند. چرا که وظیفه این ستاد، کاهش شیوع کروناست نه افزایش بیکاری!