کرونا آتش سوزی یا بازی باخت باخت فوتبالی

مانده ام سخت عجب که کرونا را به چیز شبیه ومانند کنم ؟!
به آتشی که در مرتع جنگل می افتد و در این آتش بی دود پر از آه گاهی درخت پیری را می سوزاند که به روزگاری سایه بانی بوده است و ثمر داده و اکنون می سوزد در تب و اگر خود روزگاری اکسیژن بود اکنون حاجت به اکسیژن چه دمنده ای باشد چه مکنده ای !!
و باید عاقلی باید این اتصال را بشکند و فاصله ای اندازد و آتش بری تا حداقل آنسوی کوهساران نسوزد .
مانده ام شاید هم این ویروسک منحوس شبیه به توپ فوتبالی است که آدم ها در زمین زندگی به هم پاس می دهند و اتفاقا هم به خود و هم به دیگری گل می زنند و داور مسابقه هم می گوید این عجب بازی باخت باختی است و حتی کارت های زرد و قرمز هم یارای کاستن از خطاهای عمدی و سهوی آن نیست و گاهی آنچنان ضریب برخورد بالاست که اتوبوس های تماشاگران این بازی مرگ بار هم آمبولانس می شوند .
صدای بوق تماشاگران به صدای آژیر خطر تبدیل می شود اما ای دریغ مگر گوش شنوایی هست.