ای طفلک معصوم اینک که پیکر خونین تان در زیر آوارها پیدا کرده اند و انگشتان کوچکی که باید آب را با تمام نمناکی و زلالی آن بخش می کرد و صدا می کشید از دست هایت جدا شده است .برادری نیست خواهری نیست مادری نیست پدر هم رفته است و ترا در یک غریبی تمام عیار به خاک می سپارند .حتی شمع مزارت را گلوله باران می کنند روزی به مزارت خواهیم آمد و خواهیم گفت .
ترا نامردان تاریخ بی گناه کشتند آنانکه در میدان نبرد کم آوردند.
ترا کسانی کشتند که شعار حقوق بشری شان گوش فلک را کر کرده بود
تو در روزگاری هم آغوش خاک شدی که دنیای مدرن غرق در بربریت بود و خون آشامان تاریخ روی همه جنایتکاران تاریخ را سفید کردند و نسل ما هم فرعون ها و نمرود ها دید .
نسل ما دوباره دید چه سان دگر باره آب را بر روی کودکان بستند .
نسل ما نسل کشی شان را دید و وقتی به تماشای راز بقا نشست به حیوانات آفرین گفت .آنجا که حیوانات هم حامی طفلک حیوانات مادر مرده شدند واز شیر خود در دهان شان نهادند .
نسل من دید که چگونه جماعتی هلهله سر دادند که دیگر در غزه مدرسه ای برای آینده نیست و همه کودکان رفته اند اما یادشان رفته است که از خون کودکان و نوجوانان صد لاله به بار آید و روزی صدای موذن از گلدسته های قدس به گوش خواهد رسید .
آهای کودک خفته در خاک روزی ظالمان تاریخ می روند و مرقد و معبد تان هم روایتگر مظلومیت تان خواهد بود و هم روایتگر دلیری تان
تا صبح سحر اندکی مانده است.
